Hoi, mijn naam is Nanda Herrijgers (1973), Gezondheidswetenschapper, Professional Organizer en Coach. Mijn bedrijf heet ‘De Ruimtecoach’. Met dit bedrijf help ik mensen om weer zelf overzicht te krijgen. In hun huis, hoofd en agenda. Waarom ik dit nu al een tijdje met ontzettend veel plezier en passie doe? Hieronder lees je mijn verhaal.
Een aantal jaar geleden had ik een bijzonder gesprek met een hele goede vriendin. Zij vertelde dat zij niet gelukkig was in haar huis. Het huis was nooit echt haar thuis geworden. Ze had de laatste jaren, door omstandigheden, weinig tijd aan haar huis kunnen besteden en was inmiddels het overzicht kwijt geraakt. Er waren te veel spullen en ze had geen idee meer hoe ze hier wat aan kon doen.
Ik zei tegen haar dat mijn tweede naam niet voor niets ‘structuur’ is en dat ik in ieder geval kon proberen haar te helpen. Niet door alles voor haar op te gaan ruimen, maar door samen met haar te kijken naar manieren die haar helpen om langzaamaan weer grip op haar huis te krijgen.
Samen aan de slag
Natuurlijk gingen we samen aan de slag. We begonnen bij de kelderkast en haalden alles eruit. Maar met het uithalen van alle spullen gebeurde er meer. Er kwamen, naast spullen, ook emoties tevoorschijn. Emoties die niets te maken leken te hebben met haar kelder, maar er wel voor zorgden dat er inzichten kwamen. Inzichten waarom dingen soms lopen zoals ze lopen, maar vooral ook inzichten dat zij hier zelf iets aan kon doen.
Ze leerde niet alleen opruimen. Ze leerde besluiten te nemen. In eerste instantie of ze een fles olie wilde bewaren. Daarna wat ze met haar verzamelingen wilde doen. En tenslotte zag ik haar besluiten nemen over wat ze vond dat de kinderen zelf konden doen, of ze wel of niet met iemand af wilde spreken, welke functies de verschillende ruimtes in huis moesten krijgen en ga zo maar door. En door het nemen van al die besluiten kreeg zij weer overzicht en ontstond er steeds meer rust en ruimte. In haar huis, hoofd en agenda.
Mijn rol
En wat deed ik? Ik stelde vragen, gaf terug wat ik zag gebeuren, steunde haar wanneer ze het moeilijk had, floot haar terug wanneer ze afdwaalde en gaf complimenten wanneer het goed ging.
Ik keek naar haar. Hoe ze dingen deed. En of deze wel of niet werkten in haar omgeving. Waardoor ik zicht kreeg op waar ze in haar dagelijkse praktijk tegenaan liep. Ik vroeg of ze hier ook last van had. Omdat we juist daar oplossingen voor moesten bedenken. En dat was precies waar zij behoefte aan had. Geen standaardoplossingen, maar oplossingen die haar gingen helpen.
Natuurlijk hielp ik haar ook heel praktisch mee met opruimen, maar we merkten al snel dat dit geen doel op zich was, maar meer een middel om tot een hoger doel te kunnen komen. Door naast haar te gaan staan, ontdekte zij dat ze het zelf ook kon. Er ontstond ruimte voor persoonlijke ontwikkeling.
